Polish people HELP me!?

I have this project for my Polish class.


I need pictures of people who lived in Dawna Polska because I have to dress as one of the people who lived back then. Like people who lived in Biskupin. If you find some descriptions about how they dressed please post them.


I need a lot of pictures. My teacher told me to watch Stara Basn to get a general idea of what she wants and I'm probably going to do that.





You can write in Polish. I don't really mind.





Jak ludzie ubierali sie w Dawnej Polsce? Zdjecia milo widziane :)

Polish people HELP me!?
Stara basn is really good example of the old times in poland here u have a summery of what the movie is about An Ancient Tale: When the Sun Was God takes place in ninth-century Europe, when different Slavic tribes lived upon the lands that would later become the nation of Poland; at a time when each tribe worshiped its own deities. A cruel prince, Popiel, and his scheming wife will do anything in their power to pass control of this land to their son (and according to local legend, Popiel will ultimately be eaten by mice). The commander of Popiel's army, Piastun, opposed to the crimes and intrigue that Popiel orders him to commit upon the people to guarantee the succession, turns on Popiel.





Popiel seeks revenge upon his old commander, but Piastun is rescued from death by a young hunter and warrior, Ziemowit Pastowic. Ziemowit had spent years living with the Vikings and had only recently returned to his former homeland. Ziemowit falls in love with Dziwa, the lovely daughter of Wisz, a wealthy local merchant, wishing to marry her but Dziwa's fate is sealed by her father — she is to become a priestess in the local temple...


























Zycie wikingow


mam nadzieje ze ise przyda :):)


























Świat Wikingów był imponujący. Obejmował tereny od wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego aż po Amerykę. Już pod koniec VIII wieku po Chr. wikiński żywioł zaczął ogarniać stopniowo coraz to większe obszary. W wyobraźni współcześnie żyjących ludzi Wikingowie jawią się jako łupieżcy, krwawi wojownicy i najeźdźcy. Z mieczem w ręku staczali bitwy, palili domostwa i brali niewolników. Jest to jednak tylko ta mroczna strona tajemniczego ludu. Wikingowie to również jedni z pierwszych odkrywców, zdobywców, doskonali rzemieślnicy, kupcy i żeglarze. Niewielu z nas wie przecież, że to właśnie oni, na długo przed Krzysztofem Kolumbem, dotarli do wybrzeży Ameryki. Dzięki doskonale opanowanym umiejętnościom żeglugi oraz wspaniałym statkom - płaskodennym łodziom wiosłowym, wyposażonym w prostokątne żagle, tzw. drakkarom (szybkim łodziom przybrzeżnym) i knorrom (pełnomorskim statkom), a także wynalezieniu techniki żeglowania z użyciem siły wiatru, mogli odkrywać miejsca, do których nikt przed nimi nie odważył się dotrzeć. Dlatego też wikińskie osady zakładane były na Hybrydach, Orkadach, Islandii, czy Grenlandii. Ich szlaki wypraw prowadziły również do Konstantynopola, czy na przykład Lizbony.





Skąd taka władza, determinacja i takie umiejętności? Wikingowie stali się sławni w Europie po złupieniu klasztoru na wyspie Lindisfarne w 793 roku po Chr. Od tego momentu groźny lud z Północy zaczął wzbudzać panikę i strach wśród ludności zamieszkującej wsie i miasta.





Słowo "wiking" pochodzi od staronordyjskiego vik czyli zatoki lub starogermańskiego vik, czyli osady portowej. Tłumaczone jest na różne sposoby. Według jednych oznaczało zajęcie – wyruszenie na wyprawę łupieską – "wyjście na wiking". Według innych termin oznaczał osobę, która wojowała na morzu – grabieżcę.





Ojczyzną Wikingów były chłodne i wietrzne obszary Skandynawii. Górskie tereny, częściowo pokryte śniegiem i lodem, o mocno postrzępionej linii brzegowej z wieloma wysepkami, zamieszkiwane przez drapieżniki, z wodami obfitymi w ryby – oto kolebka wikińska, z której rodzili się wysocy wojownicy. Berit Sellevold, norweska antropolog, tak opisuje wygląd Wikingów: "zarówno mężczyźni, jak i kobiety wyróżniali się proporcjonalną budową ciała. Czaszki cechuje przeciętna szerokość i wysokość w porównaniu z długością (...) Jeżeli chodzi o powierzchowność, ludzie z okresu wikińskiego nie różnili się zbytnio od obecnych mieszkańców Północy z wyjątkiem nieco niższego wzrostu i znacznie zdrowszych zębów oraz naturalnie odzienia, uczesania i ozdób".





Wikingowie podobnie jak inne ludy Północy posługiwali się językiem staroskandynawskim i czcili tych samych bogów: Odyna i Thora. Ich społeczność dzieliła się, używając współczesnych pojęć, na: arystokrację-wojowników, ludzi stanu wolnego (kupców, rzemieślników, rolników) oraz niewolników. Przyczyną wypraw były najprawdopodobniej: chęć zdobycia nowych ziem i bogactw. Ale wydaje się, iż to właśnie niedostatek uprawnych gruntów wzbudził "głód ziemi" u Wikingów. Doskonale przygotowane pod względem technicznym statki pozwoliły bez większego ryzyka przemieszczać się na duże odległości.





Obrano kilka kierunków ekspansji. Jako pierwszy południowy-wschód. Wikingowie wyruszyli przez Morze Bałtyckie w kierunku terenów dzisiejszej Rosji, z biegiem wielkich rzek takich jak Dniepr, Dniestr, Wołga. Przekształcili istniejące tu osady słowiańskie (Nowogród) lub założyli nowe ośrodki (Kijów) tworząc pomost pomiędzy Północą a Południem. Szlaki ich wypraw sięgnęły Morza Czarnego a następnie Konstantynopola oraz Wołgi, Morza Kaspijskiego i Bagdadu. Handlowano sprowadzanymi z Północy futrami i niewolnikami, otrzymując w zamian srebro, w postaci monet, pochodzące z kopalni Arabii. W 865 roku wyprawy Wikingów ruszyły w kierunku dzisiejszej Anglii, Francji, Szkocji i Irlandii.





Tak jak już wspominaliśmy Wikingowie, dzięki odkryciom archeologicznym, znani są również jako rzemieślnicy-artyści. Mieli oni tendencję to przekształcania najbardziej prostych przedmiotów użytku codziennego w arcydzieła sztuki użytkowej. Rozliczne wyprawy wzbogacały rodzimą ornamentykę. Na przedmiotach takich jak rękojeści noży, zapinki, czy sprzączki do pasa występowały stylizowane wizerunki zwierząt oraz motywy roślinne. Splecione ze sobą różne wzory tworzyły tajemnicze wizerunki, zapierające niejednokrotnie dech w piersiach. Do dnia dzisiejszego sięgamy chętnie do tej stylistyki.





Świat wikiński to również runy - noszące cechy magii - pismo. Pismem, które składało się prawie wyłącznie z linii prostych pokrywano kamienie, przedmioty z kości i metalu. Wiele napisów runicznych znajduje się na kamieniach nagrobnych, na których w ten sposób uwieczniano imię zmarłego. Legenda wikińska głosi, że to bóg Odyn, poddany ciężkim próbom, jako pierwszy posiadł umiejętność posługiwania się pismem runicznym:





"Wiem, że zawisłem/na targanym wiatrem drzewie/przez całych dziewięć nocy/przeszyty włócznią/oddany Odynowi/sam z sobą/


na tym drzewie/którego korzeni/nikt nie zna/nie dostałem chleba/ nie napoju z rogu/zajrzałem w głębiny/chwyciłem runy/krzycząc je wyrwałem/a potem na powrót w dół się stoczyłem."





Hávamál z Eddy poetyckiej





Alfabet runiczny nazywany jest futhark, zaś nazwa pochodzi od dźwięków przypisanych jego pierwszym sześciu znakom: f, u, th, a, r, k. Każdy symbol był odpowiednikiem dźwięku oraz piktogramem – obrazkiem opisującym jakieś pojęcie.





Podobnie jak pismo runiczne taki i cały świat wikiński przesycony był wierzeniami i magią. Najpotężniejszym bogiem był jednooki Odyn – bóg wojny, strategii, przebiegłości, który jedno oko zamienił na łyk wody ze Studni Wiedzy. Polegli wojownicy udawali się do jego domu – Walhalla w Asgardzie. Jego atrybutem była włócznia Gungnir oraz ośmionogi koń – Sleipnir. Drugim najważniejszym bogiem wikińskim był Thor, a oto opowieść o jego wyprawie po Młot, nieodłącznym elemencie jego wizerunku:



diseases